Beni en derin sessizliklerine götür, yalnızlık!
Lütfen beni affedin. Çizim yaptığım o çatlak masanın yanında duran maket bıçağını aldım ve bileklerime doğrulttum. Yan odada babaannem, canım babaannem, hiçbir şeyden habersiz uyuyordu… Gözyaşlarımı tutamadım ve bir süre, içimdeki kederin benliğimi ele geçirmesine izin verdim… Yalnızlık kazanmıştı. Sıradan bir bar kavgasıydı bizimki, ve kazanan o olmuştu. Kırdığı bira şişesini, sol koluma saplayıvermişti. Hayat… …