Kafamdaki her şeyin bileşkesi!
1999 depreminde ölümden döndüm. Lisede 2 buçuk yıl en ağırından zorbalık gördüm. 22 yaşımda ülkenin Başbakanı beni bir blog yazım yüzünden hapse atmak için dava açtırdı (kazandım). Aynı yıl aldatıldım. Aynı yıl en yakın arkadaşlarım bana hayatımın kazığını attı. İşimi kurduğum yıl, aylarca yumurta & noodle & BİM’in ton balığıyla beslendim. Stresten sinir felci geçirdiğim …
Alex Hormozi diye bir adam var, epey ünlüymüş ama ben nasıl olduysa kendisine daha yeni rastlıyorum. Uzaktan bakınca dandik bir “kişisel gelişim gurusu” gibi görünse de, anlattıklarını okudukça/izledikçe dolu bir insan olduğu kanısına varıyorsunuz (en azından bende öyle oldu). İzlediğim “How to Win (At ANYTHING)” başlıklı videosunda o kadar güzel fikirler var ki, 47 dakikalık …
Yaklaşık 8 yıl önce Starbucks’ta içtiğim soğuk demleme kahvenin fiyatına kızıp, “ben bunu evde de yaparım” demiştim ve yaptığımda daha da güzel olduğunu fark etmiştim. Starbucks’taki kahvenin fiyatıyla benim kahvenin maliyeti arasında da 22 kat fark vardı. Tarifi paylaştım ve yıllar boyunca bu tarifte ufak tefek oynamalar yaptım, daha hijyenik koşullarda demlemenin ve süzmenin yollarını …
Aralık ayında 2024 yılı planlarımı yazmıştım, okumadıysanız buradan okuyabilirsiniz. (Geçen ayın raporunu da buradan okuyabilirsiniz.) Bu yazıda, mart ayı performansımı değerlendireceğim. Daha çok yazma hedefim Bu ay Beyn’e hiç yazı yazmadım, Twitter’da önemli bir etkinliğim olmadı, uzun öyküme (neredeyse) hiç vakit ayırmadım ama işimle ilgili yazdığım kitaba epeyce vakit ayırdım ve önemli mesafe katettim. Elbette yeterli …
Aralık ayında 2024 yılı planlarımı yazmıştım, okumadıysanız buradan okuyabilirsiniz. (Geçen ayın raporunu da buradan okuyabilirsiniz.) Bu yazıda, şubat ayı performansımı değerlendireceğim. Daha çok yazma hedefim Bu ay yazma tarafında çok bereketsiz geçti maalesef. Önümüzdeki ay Beyn’de yazdığım yazıları Twitter’da yeniden yayınlamaya devam edeceğim, üzerine Substack’te ve (yeni fikir) LinkedIn’de de yayınlayacağım. Daha çok kodlama hedefim Bu …
Yıl 2005. Lise sona girmişim, önümüz kış. Babamla Ergun amcanın yerine gidiyoruz, bir kaşe palto alıp çıkıyoruz. Palto bana “merhaba” diyor. Yıl 2006. Lise bitiyor, Ankara’ya geliyorum. Ankara’nın soğuğundan beni o palto koruyor. (Yine de çok zor alıştım Ankara’nın kuru, keskin soğuğuna). Paltomu çok seviyorum, o da beni çok seviyor. Abi kardeş gibiyiz. “Abi” diyor …