Ankara’nın en güzel yerini buldum
Ankara’daysanız, hiç vakit kaybetmeden gidin! Ankara’da değilseniz, Ankara’ya yolunuz düştüğünde kesinlikle uğrayın! Dileyenleri ben bile götürebilirim – herkes görmeli burayı!
Ankara
İstanbul dışında da blog yazarları var
Başlık biraz sitemkâr oldu ama bu yazı, mutlu bir gelişmeyi haber veren bir yazı. Bu konu, firmaların sosyal etkinlikleri hep İstanbul‘da gerçekleştirmesi ve yalnızca İstanbul‘da yaşayan blog yazarlarını çağırması, geçmiş yıllarda uzun uzun konuşuluyor, üzgünlükler dile getiriliyordu. Kıskançlıktan değil elbette ama Microsoft, Nokia, Apple gibi dev firmaların bile (daha doğrusu bu dev firmalara hizmet veren …
Biz Ankaralılar yine şanslıyız…
Az önce Kanal D‘nin ana haber bülteninde dehşet verici bir haber izledim. Muhabir Fatih Portakal, canlı yayında Melen Çayı‘na karışan lağım suyunu gösteriyordu. Lağım atıklarının çıktığı yerin hemen arkasındaysa bir arıtma tesisi var ama lağımı değil, lağımdan önceki suyu arıtıyor! Bayağı bayağı gösteriyordu suyun nasıl karıştığını. Şekil çizeyim, bir saniye: Tamam, çok iyi çizemedim ama …
Kaplansın Melih!
Aslansın Melih! başlıklı yazımda bizi kobay gibi kullandığı için Melih Gökçek‘i eleştirmiştim, ama bizi kullanması dışında bir sorunu yok gibiydi. Sonuçta adam bize temiz su veriyordu… sanıyorduk en azından. Hakan Yamanoğlu‘nun bildirisi, acı haberi verdi. Kızılırmak suyu ishal yapmıyormuş. Oleeey! Kızılırmak suyu kanser yapıyormuş. Haydaaa! Melih Gökçek geçen hafta 15 (aslında 21 – BÜ) gün …
Aslansın Melih!
Melih Gökçek adlı üstün zekalı belediye başkanımız Ankara‘yı kobay olarak kullanmış, haberimiz yok. http://www.ntvmsnbc.com/news/448075.asp Başkentliler ‘zararlı’ denen suyu içiyormuş! Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek, belediyede düzenlediği basın toplantısında, Kesikköprü’den gelen Kızılırmak suyunun 21 gündür halka verildiğini açıkladı. Belediye Başkanı Melih Gökçek, “Kimse de bunun farkına varmadı” dedi. ÖNCEDEN HABER VERMEDİM, ÇÜNKÜ… Bu durumu önceden …
Blog Ödülleri’nde en “kişisel” blog: Beyn!
Yıllardır, gerçekten yıllardır, yemin ederim ki yıllardır, kalıbımı basarım ki yıllardır beni en mutlu hissettiren gün, 10 Mayıs 2008 tarihli gün oldu! Ciddiyim, zaman zaman sinyallerini verdiğim ama olabildiğince gizlemeye (sizden değil, kendimden) çalıştığım hafif bunalık halimi zotark diye söküp atan bir gündü! Günümün diğer kısımlarını özetleyeceğim yazı farklı olacak tabii ki, burada üniversiteye varışımdan …