Kafamdaki her şeyin bileşkesi!
Çok bağırmalı-çağırmalı bir evde yetiştim ben. Annemle babam bunu dediğimde bana kızarlar ama yalan değil: Büyürken, öfkeyi bir ifade biçimi olarak benimsedim. Her sıkıntı yaşadığımda ister istemez öfkeleniyordum. Üniversiteye başlayıp İzmit’ten Ankara’ya taşındığımda, bu öfke sorununun sıkıntısını çok çektim ve yine canım sıkıldığı için yine öfkeleniyordum, bu sefer kendime. Çok uzun yıllarımı alsa da, ifade …
Aşkım, bebeğim, bi’ tanem, hayatım, sevgilim, yavrum, kuzum, tatlım, karıcığım-kocacığım, hanımım-beyim… Hepsi de birbirinden güzel hitap biçimleri, bence. Ama bir noktadan sonra garip bir durum ortaya çıkıyor: Sevgiline ismiyle hitap etmek, soğukluğun ifade biçimine dönüşüyor. Sevgili sana isminle hitap edince, “Neden ismimi söyledi ki, bir sorun mu var acaba?” diyoruz. Aslında olmaması gereken bir şey …
Allah kimseyi uyku bozukluğuyla imtihan etmesin. Hayatım boyunca kimseyi inandıramadığım bir konu varsa, yaşadığım uyku bozukluklarıdır. Yıllardır uyku düzenimin kendiliğinden bozulduğuna kimseyi ikna edemedim. Üstelik uyku hakkında 10 yıla yakındır delicesine araştırmalar yapıyorken, neredeyse işim bilimine vakıf hale gelmişken, benim uyku bozukluğum her zaman küçümsendi. Ben “sirkadyen ritim” dedikçe “Erken yatarsan erken kalkarsın!” dediler, ben …
Vay arkadaş, diyorum. Herhalde 7-8 yaşımdan beri, babamın verdiği bir cüzdanı kullanıyorum. (7-8 yaşlarında cüzdan kullanıyor olmam da ayrı mesele.) Artık derisi tamamen yıprandı, birkaç cebi yırtılmak üzere, çıtçıtından ümidi tamamen kestim… Yani ömrünü doldurdu sayılır. Bu yüzden yeni bir cüzdan arıyorum. Dün bir alışveriş merkezinin bir mağazasında, cüzdan seçmeye çalıştım. Ben diyeyim 150, siz …
