İlk kez yapacağım bunu. Isınma turları iki tane gereksiz derecede gülünç şiirden oluşuyor, sonrasında gerçek duygularım ve düşüncelerimi acemice dizelendirmeye çalışmalarım. Bir şiirimde kendi buluşum olan bir tekniği denedim. Bakın bakalım nasıl olmuş. Eleştirmeyi unutmayın.
———-
İçimde var olan nefret
Kanıma karışmış nefret
Sinir bozucu bir müzik gibi rahatsız eden nefret
Bağırarak kurtulacağımı sandığım nefert
Ay yanlış yazdım
Nefret!
Çok sinirliyim lan!
***
Küçücük bir kızın yatağının altındaki canavar
Büyük ihtimalle yok öyle bir şey
Ama belki de var
Canavar…
Halbuki kızın yatağının altında bir dana var!
***
Dünyaya hep kuşbakışı bakmak isterim.
Binlerce metre yüksekten insanlığın çöküşünü izlemek…
Sonra kendimi o yükseklikten aşağı bıraksam…
Yere varana kadar herkes birbirini öldürse de,
Yere vardığımda son ölen insan ben olsam…
***
Ne olurdu sanki benden azıcık hoşlansan?
Ezilsen azıcık önümde, egomu şahlandırsan?
İnan bana, bendeki şey ego da değil aslında,
Rezil olma korkusu, reddedilmenin getireceği utançtan çekinme…
Ne var ki bu korkudan kurtulmam mümkün değil galiba,
Minik bir hareket yap, ondan sonra gerisini getiririm ben, merak etme…
***
Allah bizi bu dünyaya mutlu olmaya göndermedi,
Acıların çocuğu, kadını, adamı olmaya geldik biz buraya.
Sınav dediğin zor olur, biz de sınanıyoruz işte burada!
***
Göğsümün ortasında, akciğerlerimin arasında soyut bir bölge var
Sevinsem, üzülsem, delirsem, o duygu hep orada yaşar
Yalnız senin değil orası, herkeste var, hıyar!
———-
Bitti. Deneme yaptığımı unutmadan, daha önce hiç şiir yazmadığımı göz önünde bulundurarak (Gerçi 2. sınıfta bir şiir yarışması kazanmıştım, deprem zamanında da bir şiirim Özgür Kocaeli‘de çıkmıştı ama onlar ölçülü, uyaklı, çocukça şiirlerdi.) beni şiirden soğutmadan yerden yere vurun beni, rica ediyorum :).
